خطبه‌ی نخست:

سپاس خدایی را که او را ستایش می‌کنیم، از او یاری می‌خواهیم و از او هدایت می‌طلبیم و از شرهای درونمان و کردارهای بدمان به خدا پناه می‌آوریم، چون هر کس را که خدا هدایت نمود هیچ گمراه کننده‌ای ندارد و هر کس را که گمراه کرد هیچ یاور و راهنمایی برای او پیدا نمی‌کنی و گواهی می‌دهم که معبودی جز الله نیست، یگانه است و شریک ندارد، به نشانه‌ی اقرار به ربوبیت او و تحقیر کسانی که او را انکار کرده و به او کفر ورزیده‌اند و گواهی می‌دهم که سرورمان محمد صلی الله علیه وآله وسلم، تا چشمی ببیند و گوشی بشنود [تا پایان حیات]، رسول خدا و سرور مخلوقات و بشریت خواهد بود. پروردگارا! تا روز قیامت درود، سلام و برکت بفرست بر سرورمان محمد و بر خاندان و یارانش و نسل او و کسی که تا روز قیامت به نیکی از او پیروی کند. پروردگارا، ما را علمی نیست جز آن چه به ما آموختی، به راستی که دانا و باحکمتی، بار الها، آن چه به سود ماست، به ما بیاموز و از آن چه به ما آموختی، به ما منفعت برسان و بر علم ما بیفزای، حق را به ما حق بنما و توفیق پیروی از آن را نصیبمان گردان و باطل را به ما باطل بنما و توفیق اجتناب از آن را به ما ارزانی کن و ما را از کسانی بگردان که سخن را می‌شنوند و از بهترینش پیروی می‌کنند و با رحمت خود ما را در زمره‌ی بندگان نیکوکارت قرار ده.

شفاعت برای کسانی که توبه کرده‌اند

برادران مومن، مضمون خطبه‌ی پیشین این بود که انتساب ظاهری به دین نزد خداوند هیچ ارزشی ندارد. پس آفریدگان همه نزد خداوند یکسان هستند و میان آنان و او هیچ ارتباطی به جز اطاعت نیست. خداوند می‌فرماید:

﴿ ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ﴾

 (اى مردم، ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست بى‏ ترديد خداوند داناى آگاه است.) ﴾

[ [13: حجرات] ]

مسلمانان تا قرآن را اجرایی نکنند هیچ نیستند. ما دیدیم که چگونه اصحاب بزرگوار رضوان الله علیهم قرآن را به درستی فهمیدند و در نتیجه رفتارشان را درست و سیرتشان را اصلاح نمود.

اما مسلمانان امروز یا برخی از آنان شفاعت را طوری می‌فهمند که مقصود رسول الله صلی الله علیه وسلم نبوده است و باور دارند یا تصدیق می‌کنند یا انکار نمی‌کنند که نافرمانان و مجرمان امت محمد صلی الله علیه وسلم که سزاوار آتش هستند، نزد پیامبران می‌روند و طلب شفاعت می‌کنند اما همه‌ی پیامبران یکی پس از دیگری به دلیل گناهشلت از آنان روی بر می‌گردانند تا برسند به پیامبر صلی الله علیه وسلم و ایشان زیر عرش سجده می‌کند و به او گفته می‌شود: سرت را بالا بگیر و شفاعت کن که شفاعتت پذیرفته می‌شود و تو و هر که با تو است وارد بهشت شو.

زیبا است... این نافرمانان غیر مسلمان چه گناهی دارند که از بهشت محروم شوند وقتی نافرمانان مسلمان وارد آن می‌شوند. مسلمانان مطیع هم که با جان و مال خویش در راه خدا جهاد کرده‌اند و دار و ندار خود را به خاطر ورود به بهشت داده‌اند، این نافرمانان و فاسقان نیز مانند آنان وارد بهشت شده‌اند که اگر این درست باشد پس با این فرموده‌ی الهی چه کنیم:

﴿ ﴿أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ﴾ 

 (پس آيا كسى كه فرمان عذاب بر او واجب آمده [كجا روى رهايى دارد] آيا تو كسى را كه در آتش است مى‌رهانى.) ﴾

[ [زمر] ]

و این فرموده‌ی خداوند متعال:

﴿ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ﴾ 

 (اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد از آنچه به شما روزى داده‏ايم انفاق كنيد پيش از آن‌كه روزى فرا رسد كه در آن نه داد و ستدى است و نه دوستى و نه شفاعتى و كافران خود ستمكارانند.) ﴾

[ [254: بقره] ]

و:

﴿ ﴿وَاتَّقُوا يَوْماً تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾

 (و بترسيد از روزى كه در آن‏، به سوى خدا بازگردانده مى‌شويد، سپس به هر كسى (پاداش‏) آنچه به دست آورده‏، تمام داده شود؛ و آنان مورد ستم قرار نمى‏گيرند.) ﴾

[281 بقره]

اگر این درست باشد با احادیث رسول الله صلى الله عليه وسلم چه کنیم که می‌فرماید:
از سعيد بن مُسَيَّبِ وَأَبُو سَلَمَةَ بْن عَبْدِ الرَّحْمَنِ روایت شده که ابوهُرَيْرَةَ رَضِي اللَّهم عَنْهم گفت:

(( ((قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ ( وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ) قَالَ يَا مَعْشَرَ قُرَيْشٍ أَوْ كَلِمَةً نَحْوَهَا اشْتَرُوا أَنْفُسَكُمْ لا أُغْنِي عَنْكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا، يَا بَنِي عَبْدِ مَنَافٍ لا أُغْنِي عَنْكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا يَا عَبَّاسُ بْنَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لا أُغْنِي عَنْكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَيَا صَفِيَّةُ عَمَّةَ رَسُولِ اللَّهِ لا أُغْنِي عَنْكِ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَيَا فَاطِمَةُ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَلِينِي مَا شِئْتِ مِنْ مَالِي لا أُغْنِي عَنْكِ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا)) 

 ((" رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم هنگامی كه اين آيه (وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ) «و خويشاوندان نزديكت را انذار كن» بر او نازل شد، برخاست و فرمود: اي جماعت قريش! یا واژه ای شبیه آن، خودتان را نجات دهيد كه من در روز قيامت نمی‌‌توانم به شما نفعی برسانم.اي پسران عبد مناف! نمی‌توانم در هيچ چيزی شما را از خداوند بی ‌نياز كنم. اي عباس بن عبدالمطلب! نمی‌‌توانم در هيچ چيزی تو را از خداوند بی ‌نياز كنم. ای صفيه عمه‌ی رسول خدا! نمی‌‌توانم در هيچ چيزی تو را از خداوند بی ‌نياز كنم. ای فاطمه دختر محمد! از مالم هر چه می‌‌خواهی در اختيارت قرار می‌‌دهم اما نمی‌‌توانم در هيچ چيزی تو را از خداوند بی ‌نياز كنم.)) ))

[ [بخاری ومسلم وترمذی ونسائی] ]

مسلم از اَبِي هُرَيْرَةَ روایت کرده که رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فرمود:

(( ((مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الدُّنْيَا نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَمَنْ يَسَّرَ عَلَى مُعْسِرٍ يَسَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا سَتَرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ فِي عَوْنِ الْعَبْدِ مَا كَانَ الْعَبْدُ فِي عَوْنِ أَخِيهِ وَمَنْ سَلَكَ طَرِيقًا يَلْتَمِسُ فِيهِ عِلْمًا سَهَّلَ اللَّهُ لَهُ بِهِ طَرِيقًا إِلَى الْجَنَّةِ وَمَا اجْتَمَعَ قَوْمٌ فِي بَيْتٍ مِنْ بُيُوتِ اللَّهِ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَيَتَدَارَسُونَهُ بَيْنَهُمْ إِلَّا نَزَلَتْ عَلَيْهِمُ السَّكِينَةُ وَغَشِيَتْهُمُ الرَّحْمَةُ وَحَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ وَذَكَرَهُمُ اللَّهُ فِيمَنْ عِنْدَهُ وَمَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ))

 ((هر کس از مسلمانی غم و دل گرفتگی از غم و دلگرفتگی‌های دنیا دور کند، الله (متعال) غم و دل گرفتگی از غم و دل گرفتگی‌های روز قیامت او را دور خواهد نمود، هر کس بر تنگدستی آسان بگیرد، الله (متعال) بر او در دنیا و آخرت آسان می‌گیرد، و هرکس (عیب) مسلمانی را بپوشاند، الله (متعال)، (عیب) او را در دنیا و آخرت می‌پوشاند، و الله (متعال) در کمک بنده است تا زمانی که بنده در کمک برادر(دینی) خویش باشد، و هر کس راهی را طلب نماید که در آن علمی را می‌طلبد، الله (متعال) برایش با این کارش راهی را (برای رفتن) به سوی بهشت آسان می‌گرداند، و جمع نگشتند افرادی در خانه‌ای از خانه‌های الله، که کتاب الله را تلاوت نمایند و آن را در میان خود تدریس کنند، مگر این‌که بر آن‌ها آرامشی نازل گشته و رحمت (الهی) آن‌ها را پوشانده و فرشته‌ها آن‌ها را احاطه و محاصره می‌نمایند و الله (متعال) آنان را در میان کسانی که در نزدش هستند یاد می‌نماید، و هر کس عملش او را (از دیگران) به عقب انداخت، نسبش او را به جلو نخواهد برد.)) ))

[ [ابو داود وترمذی و مسلم] ]

و فرموده‌ی ایشان صلی الله علیه وآله وسلم به مانع زکات در روز قیامت:

از ابوهریره از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم روایت است که فرمود:

(( ((تَأْتِي الإِبِلُ عَلَى صَاحِبِهَا عَلَى خَيْرِ مَا كَانَتْ إِذَا هُوَ لَمْ يُعْطِ فِيهَا حَقَّهَا تَطَؤُهُ بِأَخْفَافِهَا وَتَأْتِي الْغَنَمُ عَلَى صَاحِبِهَا عَلَى خَيْرِ مَا كَانَتْ إِذَا لَمْ يُعْطِ فِيهَا حَقَّهَا تَطَؤُهُ بِأَظْلَافِهَا وَتَنْطَحُهُ بِقُرُونِهَا وَقَالَ وَمِنْ حَقِّهَا أَنْ تُحْلَبَ عَلَى الْمَاءِ قَالَ وَلا يَأْتِي أَحَدُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِشَاةٍ يَحْمِلُهَا عَلَى رَقَبَتِهِ لَهَا يُعَارٌ فَيَقُولُ يَا مُحَمَّدُ فَأَقُولُ لا أَمْلِكُ لَكَ شَيْئًا قَدْ بَلَّغْتُ وَلا يَأْتِي بِبَعِيرٍ يَحْمِلُهُ عَلَى رَقَبَتِهِ لَهُ رُغَاءٌ فَيَقُولُ يَا مُحَمَّدُ فَأَقُولُ لا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا قَدْ بَلَّغْتُ))

 ((اگر كسي حقي را كه خداوند بر صاحب شتران فرض گردانيده، ادا نكند، شترش در روز قيامت به بهترين حالتي كه در دنيا بوده نزد صاحبش آمده و او را زير پايش لگد مال می‌كند و اگر كسي حقي را كه خداوند بر صاحب گوسفندان فرض گردانيده، ادا نكند، آن گوسفند به بهترين حالتي كه در دنيا بوده نزد صاحبش می‌آيد و او را زير پاهايش لگد مال كرده و با شاخ‌هايش به بدنش می‌كوبد. (در ادامه) فرمودند: از حق تعلق گرفته بر شتر و گوسفند آن است كه اگر شخص فقير و نيازمندي را در جايي ديد كه آن حيوان را آب می‌دهد، بايد آن حيوان را دوشيده و شير آن را به او بدهد، (هم‌چنين) فرمودند: آن‌گونه نشود كه يكي از شما در روز قيامت در حالي كه گوسفندي را بر گردنش (دوشش) سوار كرده و حمل می‌كند و آن گوسفند به فرياد آمده (بَع بَع می‌كند) به نزدم بيايد و بگويد: اي محمد (به دادم برس و مرا نجات بده)، ولي من در جواب بگويم: هيچ كاري از دستم براي تو ساخته نيست و من از جانب خدا نمی‌‌توانم براى تو كاري انجام دهم، زيرا در دنيا فرمان خدا را به شما رسانده‌ام، و (هم‌چنين) باز آن‌گونه نشود كه يكي از شما شتري را بياورد كه بر گردنش آن را می‌كشد و حمل می‌‌كند و بگويد: اي محمد (به دادم برس و مرا نجات بده)، ولی من در جواب بگويم: هيچ كاري از جانب خدا براي تو در دست من نيست و نمی‌‌توانم برايت كاري انجام دهم، زيرا در دنيا فرمان خدا را به شما رسانده‌ام.)) ))

[ [ابوداود ونسائی وبخاري ومسلم ] ]

هم‌چنین فرموده‌ی ایشان صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:

((    ((الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَالْعَاجِزُ مَنْ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا وَتَمَنَّى عَلَى اللَّهِ)) 

 ((زيرک كسى است كه نفس خود را محكوم سازد و براى پس از مرگ كار كند و درمانده و ناتوان كسى است كه از نفس و خواهش آن، پيروى نمايد و از خداوند عزّ و جلّ، آرزوها و توقّعات داشته باشد.)) ))

[ [ترمذی از شَدَّادِ بْنِ أَوْسٍ از نبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ] ]

هم‌چنین این فرموده ایشان صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:

(( ((كُلُّ أُمَّتِي يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ إِلا مَنْ أَبَى قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ يَأْبَى قَالَ مَنْ أَطَاعَنِي دَخَلَ الْجَنَّةَ وَمَنْ عَصَانِي فَقَدْ أَبَى))

 ((تمام امت من وارد بهشت مى‌شوند؛ مگر کسى که سرباز زند. گفتند: اى پیامبر خدا! چه کسانى سرباز زنند؟ فرمود: هر کس از من اطاعت کند، وارد بهشت مى‌شود و هر کس از فرمان من سرپیچى کند، سرباز زده‌ است.)) ))

[ [بخاری از ابِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه] ]

ای برادران مومن، شفاعت رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم حقیقت محض است ولی برای کسی است که توبه کرده، ایمان آورده و عمل نیک انجام داده سپس هدایت شده باشد. اگر چه روایت شده که یکی از بزرگان صحابه از ایشان روایت کرده که فرمود:

(( ((شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي)) 

 ((شفاعت من برای گنه‌کارانی است که گنه کارانی است که مرتکب گناه کبیره از امت من می‌شوند.)) ))

[  [ترمذی وابو داود از أَنَسٍ رضي الله عنه ] ]

اما اگر کسی اهل گناه کبیره باشد و بمیرد قرآن کریم تأکید فرموده که وی به سختی حساب و کتاب می‌شود.

خداوند می‌فرماید:

﴿ ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ * إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ * فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ الْمُجْرِمِينَ * مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ * قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ * وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ * وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ * وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ * حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ * فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ﴾ 

 (هر كسى در گرو دستاورد خويش است * به جز ياران دست راست *در ميان باغ‌ها از يكديگر مى ‏پرسند * درباره مجرمان * چه چيز شما را در آتش [سقر] آورد* گويند از نمازگزاران نبوديم * و بينوايان را غذا نمى‏ داديم * با هرزه‏ درايان هرزه‏ درايى می‌کرديم * و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم * تا مرگ ما در رسيد* از اين رو شفاعت‏ شفاعت‏ كنندگان به حال آن‌ها سودى نمى‌بخشد.) ﴾

[ [مدثر:38-48] ]

و خداوند متعال می‌فرماید:

﴿ ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ﴾ 

 (آيا كسانى كه مرتكب كارهاى بد شده‏اند پنداشته‏اند كه آنان را مانند كسانى قرار مى‏دهيم كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند [به طورى كه] زندگى آن‌ها و مرگشان يكسان باشد چه بد داورى مى‌كنند.) ﴾

[ [21 جاثية] ]

هر کس کار نیک یا بدی انجام دهد و کسی را به آن وادارد مانند جزای برای او است

برادر مومن، در زندگی دنیا و ارزش‌های رها شده اش، گاهی جوانمردی است که برای درمان فقیری که هزینه‌های درمان را ندارد طلب شفاعت نمایید و جوانمردی است که نزد رئیس بیمارستان برایش شفاعت نمایید.

ولی شما را به خدا به من بگویید:

آیا می‌توانید نزد یک حاکم عادل برای یک قاتل شفاعت نمایید.

آیا می‌توانید برای یک دزد نزد یک قاضی پاک سرشت شفاعت کنید.

آیا می‌توانید نزد قاضی شریعت برای یک زناکار متجاوز به عفت مردم شفاعت کنید.

آیا می‌توانید برای دانشجویی که هیچ درکی از علم ندارد نزد استاد والا سیرت شفاعت کنید

برادران مومنم، بنابراین اگر یکی از ما با افرادی باشد که مکارم اخلاق را بر فخر اموال ترجیح دهند آیا این همراهی برایش یک فضای روحی جدیدی ایجاد نمی‌کند که او را مانند آنان نماید... بنابراین برایش شفاعت کرده‌اند.

اگر یکی از ما با تاجران بزرگی باشد و درباره‌ی معاملات سودآورشان و ریسک‌های جسورانه و خودروهای مدل بالا و کاخ‌های با شکوه و سفرهای زیبایشان بشنود آیا این همراهی برایش فضای روانی پر از مال دوستی ایجاد نمی‌کند که وی را صادقانه به بودن مانند آنان بکشاند... بنابراین برایش شفاعت کرده‌اند.

هم‌چنین اگر یکی از ما با افراد هوسران و شهوت پرست و غرق در لذت‌ها باشد و داستان‌ها و ماجراجویی‌ها و شب زنده داری‌ها و شب هایشان را بشنود آیا این همراهی برایش فضای روانی پر از تمایل به لذت جویی و غرق شهوت شدن را نمی‌آورد... پس برایش شفاعت کرده‌اند.

به این خاطر حداوند متعال در کتاب بزرگش می‌فرماید:

﴿ ﴿مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْهَا وَمَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُقِيتاً﴾ 

 (هر كس شفاعت پسنديده كند براى وى از آن نصيبى خواهد بود و هر كس شفاعت ناپسنديده‏‌اى كند براى او از آن [نيز] سهمى خواهد بود و خدا همواره به هر چيزى تواناست.) ﴾

[ [نساء] ]

﴿ ﴿مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْهَا﴾ 

 (هر كس شفاعت پسنديده كند براى وى از آن نصيبى خواهد بود.) ﴾

یعنی اگر کسی با یک مرد مؤمن باشد و از ایمان و اخلاق و عمل و عادات او برگیرد تا مؤمن حقیقی شود بخش زیادی از پاداش این شخص دوم برای فرد نخست خواهد بود.

و پایان بخش آیه:

﴿ ﴿وَمَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُقِيتاً﴾ 

 (و هر كس شفاعت ناپسنديده‏اى كند براى او از آن [نيز] سهمى خواهد بود و خدا همواره به هر چيزى تواناست.) ﴾

یعنی اگر انسان از نظر عقیده‌ی مشکوک و رفتار منحرفانه و روان بیمارش مایه‌ی انحراف دیگران و افتادن آنان در پرتگاه رذایل باشد مانند گناهان وی برایش ثبت خواهد شد.

پس شفاعت و همراهی در خیر و شر وجود دارد و از جمله سخنان عارفان است که:

 (دوست انسان را می‌کشد... و هر کس همنشین شود شبیه می‌شود.. پس تنها با کسی همنشین شو که حالت وی تو را برانگیزد و سخنانش تو را به خدا رساند.)

نشانه‌ی مؤمن حقیقی هم این است که ایمان و اخلاق ومحبت خدا و رسول خود را به دیگران نیز سرایت دهد.

از ابن عباس از رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ روایت شده که فرمود:

(( ((أَحِبُّوا اللَّهَ لِمَا يَغْذُوكُمْ مِنْ نِعَمِهِ وَأَحِبُّونِي بِحُبِّ اللَّهِ وَأَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي بِحُبِّي ))

 (دوست داريد خداى تعالى را كه شما را انواع تنعم كرامت فرمود و مرا دوست داريد به دوستى خداى و اهل بيت مرا دوست داريد به دوستى من.) ))

[ [ترمذي] ]

امام شافعی رضي الله عنه گفته است:

أحب الصالحين ولست منهم لعلي أن أنال بهم شفاعة

«نیکان را دوست دارم در حالی که از زمره‌ی آنان نیستم و امیدوارم شفاعت آنان نصیب من گردد.

خداوندا، محبت خود و محبت محبان خود و محبت عمل نیکویی که ما را به محبت تو برساند، را بر ما ارزانی دار.

برادران گرامی، خودتان را پیش از آن‌که محاسبه شوید، حسابرسی کنید و میان خود و پروردگارتان ارتباط برقرار کنید تا سعادتمند شوید و بدانید که ملک الموت ما را رها کرده و به دیگری پرداخنه است و دیگری را رها خواهد کرد و به ما خواهد پرداخت، پس باید به هوش باشیم. باهوش کسی است که خود را کم می‌شمارد و برای پس از مرگ کار می‌کند و ناتوان کسی است که از شهوت‌هایش پیروی می‌کند و از خداوند آرزوهای بلند می‌خواهد.